Woensdag 21 mei 2014, deel I
9 marathonvrienden, samen 3736 marathons!
De grote dag is a.s. zaterdag 24 mei 2014, waar 54 VIP marathon vrienden van mij een marathon cadeau krijgen. De Vrienden Bedankt Marathon. Een dankjewel en compliment aan een groep fijne mensen en bijzondere atleten die mij inspireerden en vele gezellige kilometers bezorgden. Om zaterdag gastheer te kunnen zijn en iedere VIP persoonlijk te kunnen feliciteren bij de finish bedacht ik om mijn 200ste en laatste marathon enkele dagen eerder te volbrengen. Het besluit om te stoppen bij 200 marathons, met hier en daar verbaasde reacties tot gevolg, nam ik al in februari 2013 rond de Midwinter Marathon in Apeldoorn en ik had toen nog 32 marathons voor de boeg om te ontwennen. Bij het samenstellen van de lijst van de Dutch 100 Marathon Runners heb ik vele oudlopers aan de telefoon gehad, soms al 10 jaar of langer geleden gestopt, die prachtige verhalen hadden en vol vuur anekdotes oplepelde. Wat echter opviel was dat niemand vrijwillig was gestopt, maar steeds gedwongen door een lichaam dat dienst weigerde. Bij gebrek aan talent heeft het overbruggen van de 42km mij vaak veel moeite gekost, met evenredig veel voldoening(!), maar die gesprekken hebben mij wel aan het denken gezet en mijn persoonlijke afweging werd dat ik graag zelf het eindpunt wilde bepalen. Met alle respect voor andere meningen. Het was geen makkelijke beslissing en ik heb het afgelopen jaar dan ook alle mogelijke bijbehorende emoties gehad. Met nog 32 marathons te gaan en tijdens het genieten van alles wat er bij hoort ontstond het idee van de Vrienden Bedankt Marathon. Alles leek voorspoedig zijn beloop te krijgen tot het eind vorig jaar toch nog spannend werd. Net nadat ik 60 VIP uitnodigingen de deur uit had gedaan, met nog 15 marathons te gaan, kreeg ik last van een protesterende onderrug, een 30 jaar oude zwakke plek waar ik soms jaren geen last van heb maar dit keer was het goed mis. Heftig spit als nooit tevoren. Naar de arts, het ziekenhuis, röntgenfoto gemaakt en overleg met specialisten. Het advies was: “kijk maar hoe ver je komt maar doe dat niet tegen elke prijs al zou het leuk zijn als je de 200 vol maakt”. Mooi hé? De volgende 8 marathons gaven steeds meer terugslag en na Kevelaer op 5 januari van dit jaar kwam ik mijn bed niet meer uit. Veel pijn en uitstraling naar beide bovenbenen. Noodgedwongen mijn planning tegen het licht gehouden en ik kon mij zes weken totale rust veroorloven voordat ik eventueel aan de laatste 7 marathons zou beginnen. Zes weken niets gedaan behalve dagelijks heel voorzichtig rug- en buikspieroefeningen en oefeningen voor het bekken en S.I. Gewricht. Het werd 16 februari, tijd voor de marathon in Genk bij vriend Micha. Ongetraind maar met een langzaam herstellende onderrug, en helaas pijn in hart omdat ik enkele dagen voor Genk onze lieve Brutus heb moeten laten inslapen, wat eerder gestart om niet in de weg te lopen(zie het verslag bij “memorabel”) en dat ging wonderwel heel aardig. Nog wel met pijnstillers gelopen maar het goede nieuws was dat ik de dag er na weinig terugslag had. Nog een aantal marathons heel voorzichtig gelopen zonder tussentijds te trainen. De week voor Enschede weer wat herstelloopjes gedaan, nu zonder pijnstillers, in Enschede met dank aan 2 pacers heel aardig gelopen en toen was ik precies op tijd hersteld om mijn 200se te lopen. Pfff… Wat ook voor extra spanning zorgde was dat in februari bleek dat er roeiwedstrijden gehouden werden op de Bosbaan en ik het organisatorisch makkelijke parcours niet kon gebruiken zoals tijdens de Bosbaan Marathon. Met 54 deelnemers heb je een vergunning nodig en die krijg je niet als er roeiwedstrijden zijn dus het zou een wilde marathon worden zonder startnummers waarbij je dan ook niet weet of er obstakels te verwachten zijn. Slapeloze nachten dus. Maandag 19 mei met spuitbussen krijt naar het parcours om te pijlen en al na 300 meter was er een brug afgesloten door de gemeente. Grrr….. VIP Horst Preisler moet met zijn bijna 79 jaar 1000 km met de trein reizen en kan dan 300 meter lopen?! Er zat een nieuwe teerlaag op en die zou volgens de gemeente vrijdag droog zijn als het niet ging regenen. Te laat dus voor de voorloop-editie. Woensdagochtend vroeg zelf gevoeld hoe het met de teer was, en die bleek hard genoeg dus heb ik zelf de hekken maar verwijderd. Zo is het dus om verschillende redenen de laatste 5 maanden zeer spannend geweest, maar ik kon starten en vond 8 marathonvrienden bereid om als getuige van mijn 200ste mee te lopen. En dan nog 3 nachtjes slapen tot 24 mei 2014. Tot zaterdag!
Tobias Lundgren:
Gisteren de Vrienden Bedankt Marathon gelopen in het Amsterdamse Bos. Het was de voorloop editie met door Francis Spoelstra een achttal uitgenodigde lopers. Dit zou Francis 200ste en laatste marathon zijn. Via Bob heb ik Francis leren kennen en het afgelopen jaar zijn we elkaar vaak tegengekomen dus zijn laatste marathon wilde ik zeker niet missen. Het was een buitengewoon ervaren groep lopers die zich verzamelde bij de Bosbaan gisteren. Samen telden we rond de 3700 marathons! Ik met mijn 26 marathons haalde het gemiddelde behoorlijk wat naar beneden. Francis is de vader van de Bosbaan Marathon maar deze editie zou vanwege een roeiwedstrijd niet direct rond de Bosbaan lopen maar op verharde en onverharde paden in wat grotere ronden rond de Bosbaan. Het parcours vond ik prima met een klein heuveltje. Vijf rondjes van 8,5km. De eerste ronde liep ik samen met Francis, Bob en Jos Cornelissen kletsend door. Omdat deze loop mijn laatste lange duurtraining zou zijn voor de Comrades op 1 juni besloot ik na een ronde om wat te versnellen. Het doel was om net onder de 4 uur te duiken. De tijd was op zich niet belangrijk, veel belangrijker was in hoeverre mijn achillespees en rug het 42km vol zouden houden. Na twee behandelingen bij het Sport Medisch Centrum had ik daar wel een goed gevoel over. De fysiotherapeuten die daar werken, daar heb ik respect voor. Ze weten waar ze mee bezig zijn. Het werd langzamerhand warmer en een klein beetje benauwd maar ik kon zonder al te veel moeite net onder de vier uur finishen. Ik bleef daar kletsen met de verzorgingsdames en een half uurtje laten kwamen Bob en Francis binnen. Een poosje later was het tijd voor de traditie om in het water te springen. Ik, hmm, moest als badmeester paraat zijn dus ik kon niet mee springen 🙂 Aanstaande zaterdag is de “echte” Vrienden Bedankt Marathon en ik zal dan weer verschijnen in het Amsterdamse Bos, samen met Bob, Wilma en haar zus Marjo. Geen hele marathon voor mij maar twee ronden of zo. Beetje rustig aandoen het weekend voor de Comrades. Een paar van mijn Indiase collega’s zullen ook langskomen voor een paar ronden. Zij mikken op hun eerste marathon bij de Amsterdam marathon in oktober. Ik ben wel ontzettend blij dat ik weer kan lopen. Soms voel ik wel iets in mijn rechtervoet maar daar maak ik me nu niet zo veel zorgen om. Het komt niet door een ontsteking maar omdat er druk staat op een bepaalde zenuw en met de juiste oefeningen en opwarming weet ik nu hoe ik dat kan voorkomen. Volgend weekend zal ik gewoon aan de start staan in Pietermaritzburg. Yay!
Bob Bock:
Samen met Tobias was ik ‘s morgens vertrokken naar het Amsterdamse Bos. Een mooi warming-up voordat je een marathon gaat lopen. Er waren al een aantal mensen en het was weer een gezellig samen zijn. Iets over negenen vertrokken we. Al gauw liepen we met zijn vieren: Jos, Francis, Tobias en ik. Dat hielden we ongeveer een ronde vol. Het parkoers was iets gewijzigd wegens de roeiwedstrijden op de Bosbaan. Deze alternatieve route mocht er zijn. Sterker nog ik vond hem zelf mooier en prettiger dan die ik kende. Op een gegeven moment namens we afscheid van Jos en Tobias weer van ons. Dus liepen Francis en ik gebroederlijk samen op met een gangetje van rond de tien kilometer per uur. Onderweg kwamen een aantal malen Gijs Honing en Ben Mol tegen. De anderen hebben we niet of nauwelijks gezien. Het was echt genieten van de omgeving. Stilte was er nauwelijks want Francis was voortdurend aan het woord. Dat maakte ook dat het weer voorbij was voordat ik er erg in had. Tijdens de laatste twee km zag ik op mijn Garmin dat we binnen de 4:30 zouden gaan finishen en dat gebeurde ook in een eindtijd van 4:29:02. Een mooi afsluiting voor Francis. Ik vond het erg geslaagd en zie uit naar de tweede editie van deze loop. Francis, bedankt voor jouw gezelschap en de mooie verhalen. Het zit er voor jou op! Tot zaterdag!
Jos Cornelissen:
Lotgevallen van een aftredend marathonloper (deel 1)
“Vrienden, ik ga mijn 200e marathon lopen en daarna stop ik ermee”. Oktober 2013; Francis Spoelstra nodigt alle vrienden die hij gedurende zijn loop carrière maakte uit om gezamenlijk zijn loopschoenen aan de wilgen te hangen. Het idee is om dit te doen gedurende de reguliere Bosbaan Marathon die voor deze speciale gelegenheid wordt omgedoopt tot de Vrienden Bedankt Marathon. Goed idee. De vorige twee edities zijn goed ontvangen dus waarom niet? Wat nu volgt is een beknopte bloemlezing van alle lijken in de kast/voeten in de aarde/twijfels/verrassingen die hij hierna op zijn pad tegenkwam; De bedachte datum is Pinksteren maar dan kan niet iedereen dus wordt het feest verzet naar 24 mei. Die datum is zo’n beetje de vroegste die in het schema past omdat Francis nog 15 marathons moet doen voordat hij zijn jubileumaantal haalt. Later dan Pinksteren is ook geen optie in verband met de zomervakanties. Alle uitnodigingen de deur uit, inschrijvingen ontvangen, binnen een paar dagen is de limiet bereikt. Maar dan steekt een heel oude rugblessure de kop op en Francis kan geen meter meer rennen. Wat volgt is een geplan van jewelste. Want linksom of rechtsom, op de bewuste dag moeten er 199 marathons op zijn palmares staan want anders heeft het feestje geen zin. Met het nodige herstel- pas- en meetwerk, assistentie van bevriende marathonorganisatoren en het uitblijven van andere lichamelijke ongemakken lukt het hem met de hakken over de sloot. Om gastheer te kunnen zijn op zaterdag 24 mei plant hij een tweede Vrienden Bedankt Marathon op de woensdag voorafgaand aan de oorspronkelijke. 21 mei wordt zijn nieuwe streefdatum. Die dag zal hij zijn 200e lopen met een select aantal deelnemers en dan heeft hij 24 mei de handen vrij om alle atleten in de watten te leggen. En als het niet lukt voor de 21ste…… Ook de inschrijving voor deze marathon bereikt binnen heel korte tijd de limiet. Handigheidje 01: Gezien het ontbreken van een vergunning en de verwachtte drukte rondom het startpunt lijken startnummers geen goed idee, dus dan maar werken met polsbandjes. Handigheidje 02: De medailles kunnen gratis verkregen worden in China (!), maar dat vraagt weer een hoop portokosten, het wordt dus een Belgische leverancier. Handigheidje 03: In een bos vallen felle kleuren natuurlijk goed op. Maar de oorspronkelijke gekozen roze kleur voor de bepijling wordt aangepast als blijkt dat de ‘cruise-plek voor lokale gay’ gepasseerd wordt onderweg. Dan zouden roze pijlen verwarrend kunnen werken 🙂 Goed bezig dus, maar dan leest 1 van de meedenkers eind februari in het lokale Suffertje dat er op de 24 en 25 mei roeiwedstrijden zijn in het Amsterdamse bos. He?! Dat hadden we toch gecheckt bij de beheerder? Nou, die kijkt ook nog maar eens in zijn agenda en bevestigt dit: “Krijg nou wat, daar had ik nooit meer aan gedacht, da’s waar ook”. De Bosbaan zal aan 1 zijde gebruikt worden voor publiek en aan de andere zijde mogen de fietsbegeleiders met roeptoeter hun boot van instructies voorzien. De oude vertrouwde route is dus voor 70% in gebruik voor een andere dan de edele marathon sport. Alternatieven nodig. Gelukkig heeft Francis een loopkennis die in de buurt van het bos woont en er elke vrijdag vrijwilligerswerk doet in hardloopvorm. Die kent het bos en bedenkt een paar mogelijke routes. Francis begint zo ondertussen al aardig zenuwachtig te worden dus lopen we op 28 februari de meest voor de hand liggende route. Een van de beoogde paden blijkt bestemd voor paarden, er zijn bruggen te nemen die niet op de kaart staan en er blijkt meer asfalt ter beschikking te zijn met een aanpassinkje hier en daar. Dus de dag erna wordt de aangepaste route gerend, opgeslagen als GPX en nogmaals gewandeld drie dagen later. Mooi. Nog 82 dagen te gaan en dat niet onbelangrijke item kan worden aangevinkt. Gegevens doorgemaild naar de 100MCNL en alles lijkt parcoursgewijs in kannen en kruiken. Man, wat zijn de bedenkers trots op hun parcours; 9 bruggen, een speelweide, 3 zwem/poedelbaden, 1 klimwand, 3 trimbanen, een tiental voetbalvelden, 1 manege, 12 hockeyvelden, enkele kunstwerken, een Olympische roeibaan, een gemaal, een boomtoppenparcours, een pannenkoekenboerderij, 2 bezoekerscentra, een Grand Café en een geitenboerderij. En dat allemaal onder de rook van Schiphol. De VIP deelnemers uit 5 landen zullen geen saai moment kennen. Maar de slapeloze nachten zijn nog niet achter de rug. Het plan was om dinsdagavond de pijlen op het parcours te zetten, maar vanwege verwacht noodweer op dat tijdstip verplaatst men deze activiteit naar een dag eerder. Gelukkig maar zeggen we achteraf, want al na 300 meter, voorbij de eerste bocht, staan er hekken over de weg. De tweede brug op het parcours is afgesloten en voorzien van een nieuwe peklaag en die moet drogen. Chips, de alternatieven uit de kast getrokken. Hier wat erbij, daar wat eraf. Al met al verliest men 270 meter van het oorspronkelijke route maar komen er 500 bij, 1.1 km totaal. Maar iedereen heeft de GPX al toegestuurd gekregen dus wordt er een nieuwe gemaakt. De beheerder van het bosonderhoud, overigens niet dezelfde persoon als de beheerder van de Bosbaan, wordt gevonden na een belletje of vier langs evenveel instanties. Maar die weet het ook niet. Hij verwacht dat de pek, die maandag is aangebracht, vrijdag pas droog is. Maar gezien de voorspelde regenbuien…… En vrijdag is te laat. Gelukkig woont en werkt 1 van de deelnemers van de woensdageditie aan het parcours en hij gaat dinsdagavond even voelen of de pek droog is. Dat moet wel, want inmiddels heeft men er een tweede laag grind overheen gegooid en kunnen de dranghekken gedraaid worden. Het oorspronkelijke plan kan uitgevoerd. In het Leidse wordt een zucht van opluchting gedaan die tot op de Bosbaan hoorbaar is. Woensdag wordt er verzameld om 9 uur. Een glaasje champagne, WADA aproved want alcoholvrij, en dan gebeurt het eindelijk. Francis loopt zijn 200e in het gezelschap van Bob Bock en realiseert een tijd die hij al een tijdje niet meer in de boeken kreeg. Zijn schoenen gaan voor de laatste keer uit en de deelnemers die al klaar zijn met rennen doen de traditionele duik in de roeivijver. Proficiat man, je hebt er lang naar toegeleefd, heel wat nachten over wakker gelegen, maar eindelijk is het zo ver. Tot zaterdag want dan is het echte feestje en daar wil ik opnieuw bij zijn!
Rui Cabral:
Omdat ik werkafspraken had ben ik om 07.00 begonnen met mijn solo marathon, maar na 2 uur was de selecte groep aanwezig. Heerlijk om met zulke super ervaren marathon lopers er bij te zijn. Toch wel even een 6l champagne fles gedronken, en dat voor de wedstrijd, het liep opeens gesmeerd…oh het was een sapje, nou goed op jouw gezondheid Francis. Ik had dinsdag al het “nieuwe parcours” gefietst en kon het prima volgen. Bedankt Jos! Ik wil ook de dames bedanken die er toch weer waren met een prima vol gevulde verzorgingstafel voor ons en aan het einde van de marathon een hele mooie medaille. Alex Wijsman en Willem Muetze bedankt voor de spoed snelwandel cursus. Dank je wel Francis en dames voor deze mooie ochtend.
Alex Wijsman:
Evenals vorig jaar mocht ik nu ook weer een uitnodiging ontvangen om mee te doen aan de marathon van Francis Spoelstra. Deze marathon, een afscheidsmarathon, wordt gehouden op woensdag 21 mei 2014 in het Amsterdamse Bos nabij onze karakteristieke hoofdstad. Voor degene die nog in het arbeidsproces actief zijn, zij kunnen a.s. zaterdag meedoen en wij kunnen op herhaling. Het wordt een feestje, een marathon voor vrienden en bekenden. Heel leuk, dat ik daar ook aan mag meedoen. Vorig jaar werd Francis’ marathon gehouden in de maand augustus en na 42,195 km werd er een duik genomen in het koele water van de Bosbaan. Ook dat is een buitengewone ervaring. Ergens op internet moet nog een filmpje zijn, waar we het hoofd net boven water konden houden. Francis heeft in een reeks van jaren 199 marathons op zijn palmares staan en na vandaag wil hij stoppen voordat blessures of andere ongemakken bij hem gaan toeslaan. Dit noem ik nog eens een wijs besluit. Meestal gaat men door totdat het niet meer kan en dat men met de harde feiten wordt geconfronteerd dat het hardloopcircuit nu echt voorbij is. Lopen zal hij altijd blijven doen, maar dan geen marathons of ultra’s meer. Gewoon kleinere loopjes of lekker trainen in de vrije natuur.
Het Amsterdamse Bos is voor mij zeker geen onbekend terrein. In mijn jeugdjaren woonde ik toentertijd in Amsterdam. Op de rand van stadsdeel West met Zuid. In een tijd dat het woord stadsdeel nog niet was uitgevonden. Dat moest nog worden bedacht. Jazeker, daar hebben knappe koppen jaren voor gestudeerd. Het bos was voor mij dus geen verre reis. Op de fiets werd die afstand afgelegd. Een tas met voetbalschoenen en reserve kleding stevig onder mijn snelbinders achter op mijn bagagedrager gebonden. Bijna elke zaterdag was ik daar te vinden en daar trapten wij een balletje op de uitgestrekte grasvelden. Iedereen die daar kwam, kon meedoen. Zo speelden we wel eens met teams van zeventien tegen achttien. Maar ook van zeven tegen acht. Allemaal in verschillende sportkleding of wat daar op leek. Om even sentimenteel te doen, dat was meer dan vijftig jaar geleden. Toen noemde men het Amsterdamse Bos nog Bosplan. Het Vondelpark was nog niet overspoeld met hippies en in het Olympisch Stadion werden speedwaywedstrijd om de Gouden Helm gereden.
Nu 50 jaar na dato staan we weer in het bos. Geen voetbalschoenen, maar Asics GT-2000 aan m’n voeten. Deze stappers lopen wat beter. De andere lopers gaan natuurlijk rennen. Ik ga het traject op mijn oude vertrouwde manier snelwandelend afleggen. Slakken komen er ook is mijn visie. Alhoewel ik me beslist niet met een slak wil identificeren. Vorig jaar moesten weacht maal om de Bosbaan lopen om de marathonafstand te volbrengen. In verband met roeiwedstrijden lopen we nu een traject van iets meer dan 8,5 km. Drie rondjes minder dus. Maar wel dezelfde afstand.
Voor we van start gaan wordt Francis in het zonnetje gezet. Hij draagt startnummer 200. Natuurlijk, want dat verwijst naar z’n 200ste marathon. Even later heffen we het glas op deze mijlpaal. Niet veel later gaan we op pad. In eerste instantie wordt koers gezet in de richting van Boerderij Meerzicht. Daarna vervolgen we het pad langs de Ringvaart. Het is rustig op de paden. Af en toe komen we een hondenbezitter tegen die zijn hond een flinke wandeling voorschotelt. Naast de hondenbezitters zijn ook de actieve senioren op pad. Een groepje rijdt op de racefiets. Ze proberen even als wij kilometers te verslinden. Dan steken we de toegangsweg naar de Bosbaan over. Het is wel even oppassen op het voorbijrazend verkeer. We slingeren over diverse paden en het parcours is schitterend.
Op een gegeven moment passeren we aan onze linker kant een kinderbad. Hier kunnen de kinderen van de ene op de andere betonnen paal springen. Dat deed ik bijna 60 jaar geleden ook toen we een dagje met onze klas op pad gingen. Een busreis naar het Amsterdamse Bos. Dat noemden men schoolreisje. Tegenwoordig gaat men naar verre oorden. Wij naar het Amsterdamse Bos. Al snel viel ik tussen de palen midden in het water. Voor straf heb ik uren, zonder kleren, op een bankje moeten zitten, terwijl mijn klasgenootjes heerlijk aan het spelen waren. Ook dit kan tegenwoordig niet meer. Het was voor mij een persoonlijk drama en als ik op die plek terugkom, komen die herinneringen weer boven. Niet veel later krijgen we een enigszins klimmend pad. Al snel heb ik in de gaten dat het pad naar de heuvel, midden in het bos, leidt. Een peloton militairen wordt door een commandant afgeknepen. In een speedtempo draven ze de heuvel op. Willem en ik willen best het commando van hem overnemen om de groep eens te laten zien wat een echte speedmars is. Helaas scheiden onze wegen na de top. Via een kronkelend dalend pad komen we uit bij de Hockeyvelden van Hurley. En direct daarna slaan we af om over een hoog brugje te gaan. Dit is een kuitenbijter. En die mogen we in totaal vijf keer nemen. Over een lang pad keren we terug naar het startpunt. Aan dat lange pad liggen nog steeds de voetbalvelden waar ik vroeger gevoetbald heb. Vandaag staan de doelen eenzaam en verlaten op het gras. Geen mens te bekennen. Ter hoogte van het bosmuseum draaien we naar het Bosbaanrestaurant. Hier staan medewerkers van de organisatie onze rondjes en tijden te noteren.
Het is ook het punt waar we de inwendige mens kunnen versterken en daarna weer gauw door voor de tweede ronde. Weer naar Boerderij Meerzicht. De heuvel op en dat nare hoge bruggetje over. Het lijkt wel of dat brugje iedere ronde hoger wordt. Willem en ik hebben een schema van 5½ uur in gedachten. Het is beslist geen gemakkelijk parcours, maar wel wonderschoon. Rondje na rondje blijkt dat we een strak schema aanhouden. Als we het laatste rondje ingaan komt Francis even later aan de eindstreep. Zijn missie is voltooid. Z’n 200ste marathon is dan een feit. Wij gaan nog even door en inderdaad finishen we binnen de 5½ uur. We zijn enigszins vermoeid, maar enorm tevreden. Francis hangt ons een mooie medaille met een rood lint om. Dan komt het mooiste van de hele marathon. Een duik in het water van de Bosbaan. Omdat je nooit weet of er glas op de bodem ligt, hou ik mijn sportschoenen aan. En …………… het water is verrukkelijk. Niet koud, gewoon lekker. Om dan weer uit het water te komen is een andere zaak. Er is geen trapje of verhoging in de nabije omgeving te bekennen om eenvoudig uit het water te komen. Enfin, het is me toch gelukt anders was dit artikel niet geschreven.
Videobeelden van de traditionele duik in het water van De Bosbaan ↓
Ben Mol:
Nogmaals bedankt voor de perfect georganiseerde Vrienden Bedankt Marathon 2014. Zeker niet te vergeten de liefdevolle verzorging door Jannet en Flora, iets om iedere ronde naar uit te kijken. Het is een schitterende ronde door het Amsterdamse Bos en verveelt nooit. Jij hebt je marathonperiode glansrijk afgesloten met je 200e marathon/ultra. Van harte gefeliciteerd met het bereiken van die mijlpaal. Knap en sterk om zelf te bepalen dat het genoeg is, dat is weinigen gegeven, heel veel respect. Wij hebben samen heel veel marathonkilometers gelopen en ook je 1e Ultra samen voltooid. Onderweg hadden we altijd gespreksstof genoeg, algemene maar ook zeer persoonlijke en vertrouwelijke onderwerpen. Mooi om dat samen te delen en om op terug te kijken. Het zou mooi zijn als de Vrienden Bedankt Marathon een vervolg krijgt als marathon/reünie. Wij houden in ieder geval contact!
Gijs Honing:
Het Amsterdamse Bos en de Vrienden bedankt Marathon van Francis Spoelstra.
Als je ergens in het najaar van 2013 een mailberichtje krijgt met als inhoud dat vanwege een 200ste en laatste marathon er op 24 mei, en daarvan afgeleid op 21 mei, een speciale Vrienden Bedankt Marathon wordt georganiseerd dan denk je, althans ik, het zal wel! Ik had van dat lange afstand hardlopen geestelijk al afstand moeten nemen omdat fysieke omstandigheden sinds januari 2013 daar dringend de noodzaak voor hadden aangedragen. Dus het zal wel, maar na een herinneringsmailberichtje waarin enige aandrang op mij werd uitgeoefend dat de “loop jubilaris”, dus ONZE Francis(!) mijn deelname zeer op prijs zou stellen. En daar heb ik dan JA op gezegd. Overigens werd daarbij dringend geadviseerd om de marathonafstand te wandelen omdat het beter bij mijn omstandigheden zou passen. Goed, ik dacht het is nog ver weg en wellicht wordt het toch nog wat beter. Dan wel weet ik een manier te vinden om een langere afstand te kunnen overbruggen. Maar zoals vaak zijn de voornemens goed, en de tijd schrijdt voort, maar mijn omstandigheden veranderden niet. Nee, ze verslechterden eerder! En dan komt het moment dat er plots een definitieve uitnodiging op je mail staat en dan slaat de paniek toe! Een ander zou misschien zeggen: “gelukkig krijg je op tijd je verstand terug”. Dus afmelden dan maar. Maar dat liet Francis niet gebeuren want de reactie was simpel: “Gijs, het gaat je lukken als je wandelt en niet hardloopt, je hebt tijd genoeg en we houden rekening met je, je krijgt een mobiel noodnummer en de laatste ronde wandel ik met je mee!” Kortom, niet zeuren maar komen! Goed, ik liet me ompraten en toen werd het 21 mei! Met lood in de schoenen, en dat is voor een hardloper natuurlijk helemaal al niets 🙂 op naar het Grand Café De Bosbaan in het Amsterdamse Bos. Aldaar aan gekomen werd ik meteen hartelijk ontvangen door Francis, Flora en Jannet en enige andere bevriende lopers die ik langere tijd niet gezien had. Dat gaf meteen vertrouwen. Misschien geen 5 rondjes van 8,6 km maar wel dat specifieke goede gevoel wat al die jaren toch een belangrijk element geweest is om mee te doen. De duiding was dat Ben Mol en ik het beste met elkaar konden optrekken en dat Francis dan het laatste rondje van ons ook nog zou voorzien van zijn gezelschap. Na wat organisatorische zaken en goede adviezen zijn we gestart en het grote genieten kon beginnen. En wat is er mooier dan in het Amsterdamse bos te kunnen lopen als je dat vanuit het historische aspect bekijkt. Hier is door de verrichtte noeste arbeid te zien dat alleen arbeid meerwaarde schept! En als je toch al wat langzamer moet lopen dan je gewend bent kun je het allemaal nog beter bekijken. Ik moet zeggen dat er gelukkig door die roeiwedstrijden in het weekend gezocht moest worden naar een andere route en daar zijn Francis en zijn “chef de mission” Jos Cornelissen zeer in geslaagd. Dat ik als zeer ervaren en veelvuldig “Amsterdamse Bos loper” een paar bekende routes tegenkwam. Maar daar zal ik het niet over hebben want dat weet alleen de kenner. Vanaf de start bij de kop van de Bosbaan langs de Nieuwe Meer en dan weer het bos in richting het pannenkoekrestaurant Meerzicht, dan richting Aalsmeer en aan het einde de Bosbaanweg oversteken het bos in, er kris kras doorheen richting de Bosheuvel, en daarna vlak voor de hockeyvelden weer terug naar het Noordwesten en via het hoofd pad door het Bos weer naar de het Grand Café De Bosbaan en de verzorgingspost. Een route met veel schaduw en met het goede loop-weer op de 21ste een fantastisch parkoers. Een prachtige ambiance voor een goed gesprek onderweg. Ik ben tenminste weer geheel met Ben Mol bijgepraat! Francis heeft, gehaast door Bob Bock, een voortreffelijk (laatste?) marathon gelopen. Als kenner van het verschil tussen de wil om te stoppen met lopen en de innerlijke drang om door te gaan zet ik er zekerheidshalve, geheel voor mijn rekening, een vraagtekentje bij! Kortom van “come backs” weet ik ook alles, maar dit ter zijde, en geheel voor eigen rekening en verantwoording natuurlijk. Tja, de dames Flora en Jannet zijn natuurlijk “gouden vrouwen” die Francis gedurende zijn loopcarrière door dik en dun gesteund hebben. Dat straalt er vanaf! Zelfs als daarbij toch een hele dag gewerkt moet worden aan de verzorging, en dat dan zaterdag opnieuw! Ga er maar aan staan. Geweldig dames! En nogmaals hartstikke bedankt!! Kortom, genoten! Deze keer zelfs 8 uur lang! Nee nog langer want thuis trof ik onder mijn voeten 2 blaren aan zo groot als 2 EURO muntstukken en zelfs als de herinnering aan die mooie dag al uit je hoofd weg is dan komt het gevoel nog onder je voeten vandaan 🙂 De medaille, een eigen ontwerp, zegt eigenlijk alles. Vrienden Bedankt! Natuurlijk zijn we allemaal vrienden. Maar, VRIEND, in dit geval jij, bedankt voor je vriendschap door al die jaren heen! En niet alleen voor wat betreft het lopen maar ook de onderlinge contacten en gesprekken die mij hebben laten zien dat jij een fijne gabber bent! Hartstikke gefeliciteerd met je 200ste Marathon!
Uitslagen Marathon 42,8 km + 265 hoogtemeters
Positie/tijd/naam
1. 3:56:10 Tobias Lundgren (Sweden)
2. 4:29:02 Bob Bock
2. 4:29:02 Francis Spoelstra
3. 4:39:58 Jos Cornelissen
4. 5:28:00 Rui Cabral
5. 5:28:53 Alex Wijsman
5. 5:28:53 Willem Muetze
6. 8:08:15 Gijs Honing
6. 8:08:15 Ben Mol
Mijn laatste en 200ste marathon zit er op, de generale repetitie is geslaagd. Iedereen bedankt en tot zaterdag! Voor het verslag van de Vrienden Bedankt Marathon op zaterdag 24 mei kijk hier.
