54 marathonvrienden, 5 nationaliteiten,
samen 14.217 marathons!
Een primeur.
Voor het verkennen, controleren, pijlen en fotograferen van het parcours is een vouwfiets erg handig. BMW Nederland heeft naast een dure elektrische vouwfiets net een eenvoudige BMW-vouwfiets ontwikkeld voor ieders budget. Binnenkort te koop bij alle officiële BMW dealers maar de eerste BMW vouwfiets kreeg ik mee voor de organisatie van de Vrienden Bedankt Marathon. Bij de BMW dealer in Noordwijk mocht ik hem ophalen. Het model heeft nog geen naam en dus heb ik aan de Haagse firma Letterop gevraagd of zij deze BMW-vouwfiets willen beletteren.
De grootste uitdaging van vandaag: “Hoe krijg je 60 individualisten op een groepsfoto?” Op Anton Schuurman na is dat aardig gelukt, en met nog twee foto’s van de zijkant genomen hoop ik dat iedereen zichzelf terug kan vinden. Klik op de foto voor een vergroting.
Videobeelden van de start ↓
Dick van Es:
Beste loopmaatjes. Ik heb fijne uurtjes gehad met jullie. De terugreis was zelfs wat emotioneel, dit zegt genoeg. Francis BEDANKT voor deze dag.
Het Politie hardloop shirt:
Het Politie-hardloopshirt kreeg ik cadeau in 2012 van een deelnemer aan de Bosbaan Marathon en lag in de kast tot gisteren. Omdat er roeiwedstrijden zijn tijdens “onze” marathon is het ten strengste verboden om te zwemmen. Maar de traditie wil dat enkelen toch een groepsfoto willen maken in het water van de Bosbaan. Gisteren herinnerde ik mij dat Politie-hardloopshirt en besloot het mee te nemen naar de Bosbaan. Met het Politie-shirt aangetrokken ben ik tijdens de marathon naar het wedstrijdsecretariaat gegaan dat je op de volgende foto kunt zien. Daar heb ik de zwem-traditie uitgelegd en toestemming gevraagd. Het mocht aanvankelijk niet i.v.m. veiligheid en verzekeringsregels maar nadat ik uitlegde dat wij uit respect voor de roeiwedstrijden ons parcours gewijzigd hebben kreeg ik dan toch toestemming. En zo kwam het Politie shirt dat ik 2 jaar geleden cadeau kreeg dan toch van pas 🙂
Gijs Honing:
Het verslag van Gijs Honing vind je op de pagina die over de Vrienden Bedankt Marathon editie van 21 mei gaat.
Tobias Lundgren:
Nogmaals bedankt voor een fantastische dag!
Ronald Kwint:
Gefeliciteerd met het prachtige resultaat van 200 marathons. Ter gelegenheid van deze gebeurtenis heb je een marathon georganiseerd over een ronde van ruim 8 kilometer in plaats van de “oude” over 5 kilometer. En wat voor een ronde, schitterend in één woord samengevat, al heb ik hem slechts eenmaal en ook nog tegendraads gelopen. Nu je na 200 marathons weer thuis bent kun je nog verder gaan met het organiseren van marathons.
183
Hans Buis gefeliciteerd!
Hans Buis:
Ik heb een gedeelte van jouw afscheidsmarathon mogen meemaken, 3 rondjes, en ik heb er elke meter van genoten. Een prachtig parcours, heerlijk loop-weer, maar bovenal het genoegen van het weerzien van vele loopvrienden. Voor jou een afscheid (?..) en voor mij wellicht het begin van een voorzichtige come-back na een periode van blessures. Ik hoop jou en je charmante en lieve levenspartners nog regelmatig te mogen ontmoeten. En tot besluit: afscheid nemen mag ook in fasen hoor Francis….ik bedoel nu sluit je je eerste 200 af en over een poosje stop je met de 50 die daarna kwamen en zo voorts. Anders gezegd: ik zal je missen.
186
Nitish Zuidema gefeliciteerd!
Nitish Zuidema:
Bedankt Francis, ik heb genoten om weer eens als deelnemer door het Amsterdamse Bos te mogen lopen en ik wil je nogmaals bedanken voor de mooie dag op 24 mei.
Jan Nabuurs:
Een leuke dag, een hele mooie ronde, en leuk om bekenden te zien die ik al een paar jaar niet meer gezien had.
Bennie de Vries:
Ik wil je heel erg bedanken voor de Vrienden Bedankt Marathon. Het was erg leuk om op uitnodiging te mogen gaan lopen bij je afscheidsmarathon. Vele bekenden gezien. En vele namen bij gezichten en gezichten bij namen. Het onderlinge respect was wat telde. Ik wil ook Jos bedanken voor de moeite die hij gedaan heeft om jou een drukwerk aan te bieden, omdat jij ook vaak om of aan een ander dacht. Mijn eerste beker heb ik van jou ontvangen, voor het lopen van mijn 100e (ultra)marathon, nadat ik als VIP bij jou in Brummen heb gelopen. Het rondje was schitterend en pittig. En de verzorging en ontvangst voor en na de marathon waren perfect. Bedankt dames! Francis het was geen afscheid, maar een momentopname. Ik hoop dat deze marathon nog eens een vervolg krijgt. En anders zien/spreken we elkaar wel weer eens.
Brigit Schelle:
De dag was echt goed georganiseerd en het was leuk om weer een ieder te zien. Op zo’n dag zie je toch hoeveel gezellige lopers je door het jaar heen leert kennen en hoe gezellig je het met elkaar kunt hebben als je ze op een dag laat samenlopen in een ” Vrienden Marathon”. Ik vond het echt een bijzondere loopdag! Francis, ik hoop van harte dat je nog eens een “loopje” organiseert of dat we je nog eens bij een ander “loopje” treffen. Hartelijk dank ook aan je partners.
Hans Kleinekoort:
Ik heb je boeiende verslag en foto’s zojuist voor de “ik weet niet hoeveelste” maal gelezen en ervan genoten . PC afgesloten en later weer aangezet en opnieuw van al die prachtige foto’s en verhalen genoten en telkens vallen mij dan weer nieuwe boeiende anekdotes op.Wat een dag, wat een ambiance, en ondanks de emotie die jij en je lieve partners moeten hebben gehad zal de sfeer en het succes van het welslagen voor altijd in jullie herinnering blijven voortleven. Ik ben blij dat ik tot jullie vriendenkring mag horen en ik heb van je besluit “op tijd” te stoppen mijn lering getrokken. Ik voel eveneens de laatste tijd pijntjes die “blijvend” zijn en mij aan het denken zetten. Ik stop nog niet maar geplande marathons annuleren wordt bij mij langzamerhand meer praktijk dan uitzondering dus “de schoenen in het vet” komt stap voor stap dichterbij. Zelf zou ik er niet op gekomen zijn dus bedankt voor de les, ik zal er mijn voordeel mee doen. Nogmaals waarde vriend mijn dank voor een onvergetelijke marathon, voor onvergetelijke momenten op de diverse marathons. Blijf gezond en geniet van een nieuwe hobby samen met je lieve partners waarbij jij dan de rol van aangeven mag gaan vervullen wat die 2 schatten zovele jaren voor jou hebben gedaan.
Chapeau, Chapeau! Je vriend Hans, (PS. En ik blijf van je verslag genieten)
Theo Slump:
Hierbij wil ik je bedanken voor de mooie dag. Het was een gedenkwaardige dag en ik ben dankbaar dat ik er bij mocht zijn. Nogmaals bedankt voor je uitnodiging. Ik heb je leren kennen als een vriendelijke en vrolijke kerel. Dit stoppen past ook helemaal bij jou. Waar anderen doorgaan tot dat ze niet meer kunnen kun jij dat wel en je doe het ook. We hadden geluk dat de Bosbaan bezet was zodat we een fantastisch parcours voorgeschoteld kregen. Alle lof aan Jos hiervoor. Ook was de verzorging uitmuntend en perfect weer om in het bos te lopen. Ik denk dat ik voor de meesten spreek als ik zeg: “Volgend jaar weer”. Dan delen we de kosten. Daarom zeg ik ook: “tot volgend jaar”.
Gertie Theunissen:
Het was een geweldige dag. Jij, Jos Cornelissen, en jouw dames hadden het perfect verzorgd. Ik ben niets tekort gekomen. Als klap op de vuurpijl kregen we een mooie medaille. De route was aangepast, maar erg mooi. Zelfs na 5 rondes wist ik niet wat me na een bocht te wachten stond. En hopelijk…zien we elkaar snel tijdens een door jou georganiseerde marathon. Het gaat je goed!!
Alex Wijsman:
Nogmaals een marathon in het Amsterdamse Bos, ook dat kan…
Ongeveer 64 uur later(na de editie van 21 mei j.l) staan we weer in het Amsterdamse Bos. Weer dezelfde route over 5 rondjes, maar nu met meer deelnemers. Allemaal VIP’s uitgenodigd voor Francis Spoelstra’s feestje. Vierenvijftig atleten staan te popelen om te beginnen. En dat is toch een respectabel aantal. Met deelnemers onder andere uit België, Duitsland, Engeland, Zweden en natuurlijk Nederland. Toch zijn er nog wat afmeldingen anders was de groep nog groter geweest. Het ultrawereldje is natuurlijk een aparte sport. Blessures zijn gemakkelijk opgelopen. Je hebt er namelijk kilometers de tijd voor. Maar is er een blessure, dan kan die soms langdurig en hardnekkig zijn. Vandaar het aantal 54. Op verzoek gaat een klein groepje met de bijna tachtig jarige Duitser Horst Preisler mee. De man heeft al meer dan 1800 ultra’s achter zijn naam staan en nu is zijn tempo niet meer je van het. Maar wat wil je als je meer dan 1800 ultra’s hebt gelopen en daarnaast bijna de leeftijd van 80 hebt bereikt. Dan heb je niet veel meer te willen en je bent blij dat je nog mee kan en mee mag doen. Enfin, met 5 man wordt Horst begeleid. Verkeerd lopen kan hij dus niet, omdat wij het rondje afgelopen woensdag al vijf maal hebben gelopen. Rond 09:00 uur gaan we van start. Al spoedig blijkt dat het tempo niet bijster hoog is. Snelwandelen hoeft niet en wandelen ook niet. Het wordt dus ‘Kalverstraattempo’, maar dan wel met een snelheid als bij warm weer en koopavond. Het is moeilijk om bij elkaar te blijven. Willem wijkt niet van z’n zijde. Wij houden op het rondje van 8½ km zes pauzes. En groenvoorziening heeft ons daarbij geholpen met prachtige bankjes langs de route. Toch komen we binnen de 1 uur en 40 minuten terug bij de start. Daar is het inmiddels druk met hardlopers. Het is er gezellig en wij sluiten aan. Om 11:00 uur is de officiële start van de wedstrijd. Maar eerst wordt Francis en z’n ‘meisjes’ in het zonnetje gezet. Diverse cadeaus en bloemen worden overhandigd. Ook moet iedereen op de foto. En dat doen wij boven op het botenhuis aan het begin van de Bosbaan. Dan wordt het startsein gegeven en iedereen gaat op pad. Samen ga ik met Willem Mütze snelwandelen. Precies zoals afgelopen woensdag. Toen hebben we in een strak tempo gelopen. Nu proberen we dat weer. Niet iedereen loopt de marathon afstand en er zijn ook deelnemers die één of meer rondjes lopen. Afhankelijk van conditie en trainingsarbeid. Eigenlijk constateren we meteen dat we niet de rij sluiten. Een vreemd gevoel, want meestal is dat in het begin ons plekje. Later als de vermoeidheid bij sommigen optreedt komen wij naar voren. Dat is het leuke van het spelletje. Het eerste rondje is voor mij noodgedwongen een interval rondje. Vijf keer zoek ik een mooie boom uit en dan moet ik weer versnellen om Willem bij te halen. Juist het versnellen gaat me prima af. Dat laatste is een goede training voor het NK-masters, die over 3 weken in Utrecht wordt gehouden. Bij de finish blijkt dat we bijna hetzelfde tempo als afgelopen woensdag hebben gedraaid. Maar het is pas het eerste rondje op snelheid. Gauw een verfrissing en een energiereep verorberen en dan weer op pad. Willem gaat meteen door en dus mag ik weer mijn tempo verhogen. Even voorbij Boerderij Meerzicht hoor ik het getrappel van paarden en even later een soort tromgeroffel. Zouden dat de troepen van Wellington zijn? Het tromgeroffel komt af van een vrachtvliegtuig die de landingsbaan van Schiphol raakt en het getrappel van paarden is een groep ruiters die voorbij trekt. Eentje zwaait ons vriendelijk gedag. Dan bereiken we het kinderbadje en daarna gaan we de heuvel weer op. Ook het mooie steile brugje is weer in het parcours opgenomen. Wederom mogen we deze kuitenbijter vijf maal trotseren. Ook het tweede rondje op snelheid is een goeie. Wederom een vlak schema. Hoe doen we dat toch. Veel kletsen en toch het tempo er in houden. De overige twee rondjes worden een kopie van de andere rondjes. Met een voldaan gevoel hebben we de afstand van 42,195 km afgelegd. De meeste deelnemers zijn al binnen, maar niet iedereen. Dan komt het leukste van de dag. Jawel, weer een duik in de Bosbaan. Nu is de animo groter. En na het aftellen van Francis 10, 9, 8 et cetera springen we tegelijk in het water. Brrr…… wat is dat lekker. We moeten wel aandacht hebben voor de roeiers, want er worden op dat moment NK-wedstrijden geroeid. Toch heeft Francis ook dit voor elkaar gekregen. Sommige roeiers vinden het dapper wat wij doen. Zij blijven liever droog in de boot. Het is een prachtige afsluiting van een Vriendenloop en ook deze marathon hebben we maar meteen afgespoeld.
Gerik Mik:
Het was een mooie dag de 24ste. Prima weer, prima verzorging, prima sfeer en een mooie ronde. Persoonlijk vond ik de ronde mooier dan die van het vorige jaar. Mocht er nog een terugkom-dag komen dan voor mij graag het parcours van 2014.
Rudy van der Heyden:
Het was net zoals de vorige keren heel gezellig. Leuke sfeer, mooi weer, gezellige mensen, kortom: perfecte loop!! Het is alleen jammer dat het was georganiseerd als jouw “afscheid” maar hopelijk komen we elkaar nog vaak genoeg tegen.
Sjoerd Slaaf:
Met plezier deelgenomen aan de Vrienden Bedankt Marathon in het Amsterdamse Bos. Dit was voorheen de Bosbaan Marathon maar doordat er roeiwedstrijden plaatsvonden, werden we deze keer het bos ingestuurd. Veel drukte rond de Bosbaan van de vele roeiers die bezig waren met de warming-up en op de achtergrond klonk het geluid van “Sultans of swing”. Kunnen ze niet vaker roeiwedstrijden houden? Wat een aangename verrassing, dit keer een prachtige mooie afwisselende ronde met veel onverharde bospaden en heuveltjes, meerdere toiletgebouwen langs de ronde en halverwege nog een waterpost op Golden Hill. Francis en zijn helpers hadden werkelijk aan alles gedacht, fantastisch! Het lopen gaat bij mij de laatste tijd wat minder en vlakke harde wegen kan ik slecht verdragen. Vaak zie ik er dan ook als een berg tegenop om naar een verre marathon toe te gaan en meestal blijf ik dan ook maar thuis “…but this one I can play” (Mark Knopfler) Deze marathon was mijn 666ste “reine” marathon en het was een schone.
Els Annegarn:
We hebben intens genoten!!!
Louis Hufkens:
Verslag van een aparte belevenis: Zaterdag 24 mei, 8 uur in de morgen, Chris Spooren komt toe bij mij. Met zijn tweeën rijden wij naar de volgende afspraak. Mooi op tijd zien wij Mark Van Bogaert de Carpool opdraaien. De volgende kilometers worden als van ouds met verhalen volgepraat, de uren die wij zo samen hebben doorgebracht op al die jaren onderweg naar weer een Marathon zijn niet te tellen. 10.15 uur draaien wij de parking op aan de roeivijver, even de benen strekken en de uitrusting aantrekkend laten wij Mark 2 keer de auto sluiten om dan tot de vaststelling te komen dat ik mijn HACHIMAKI niet om had en Chris al even zenuwachtig zijn pet moest op diepen. In de verte staat reeds een hele bende bij de afhaling van het startnummer. Zeg maar Polsbandje! Een blij weerzien van zovelen met de organisatoren op kop, zijnde Francis, Jannet, Flora en Jos Cornelissen de Parcour bouwer. Mijn Grote vriend, letterlijk, Willem Muetze en vrouwtje Annemarie zoals altijd aanwezig waar het gezellig is. Ook de zoals steeds tetterende Jacques Vandewal met Els Aelbers verwelkomen ons. Eveneens present is ons Gertie Theunissen en Brigit Schelle. Horst Preisler, mijn ex-kamergenoot van tijdens onze Connemara Marathon in Ierland, is tot in het verre Amstelveen afgereisd. Zelfs Brian Mills stak speciaal voor Francis de oceaan over, onderdoor om juist te zijn. Ja en Micha duivel was per fiets gekomen! Ge moet het maar doen hé?! Het doet deugd om ook Gijs Honing en Dik van Es nog eens terug te zien. Kortom wat een bende. Bij het verbroederen worden weer menige oude koeien uit de sloot gehaald. Ondertussen komt Els Annegarn met geschaafde knieën er even bij zitten, was al gestart, kwestie om de kilometers wat op te drijven van haar trainings-schema. Els heeft in het bos een duikeling gemaakt maar kan toch verder. Toch even schrikken daar er de “aankomende vrijdag” iets groots, haar huwelijk, op het programma staat. Iedereen wordt nog even bij elkaar geroepen voor een groepsfoto wat ook de gelegenheid geeft om Francis en de meisje in de bloemetjes te zetten. Jos Cornelissen heeft er nog een speciaaltje bij. In de aanloop naar deze Happening is Jos er in geslaagd om eenieder te vragen nog wat herinneringen neer te pennen welke beleefd zijn met Francis door de jaren heen. Prachtig initiatief, zeker voor Francis, door de tijd en de ouderdom vervliegen nogal veel verhalen. Nu deze gebundeld zijn zeker iets moois om terug te lezen. Iedereen staat te popelen om te starten. Francis geeft na Aftellen het signaal. 54 lopers zetten zich in gang voor deze Unieke marathon. De eerste 100 m kwam mij bekend voor maar toen de gele pijl op de baan rechts aangaf en de twee waterspiegels door groeft met een grindpaadje voor mij op dook wist ik niet wat ik zag. En dat was nog maar een begin. Ondertussen krijg ik gezelschap van Francis en enkele meisjes terwijl wij over het eerste “ophaal bruggetje” lopen . Wat verder verzeil ik bij Jos Cornelissen met Gertie. Ik dacht na mijn vorige 2 deelnemingen van de Bosbaan Marathon dat ik de streek kende. AMAAI, de hoogte meters verrasten mij compleet. Wat ik in die eerste rondes te horen krijg van Jos doet mij de kilometers vergeten. Nog nooit zo een geboeide rondleiding gekregen als nu. Wist ik veel van het Amsterdams Bos?! Ontworpen en gemaakt in de jaren ’30 voorzien van 67 bruggetjes en geen enkel het zelfde van vorm en kleur. Ondertussen zijn er toch al veel in de witte kleur. Verspreid over het Amsterdamse Bos staan diverse kunstwerken op speciale locaties weet Jos te zeggen. Zo komen wij voorbij de “Blauwe Zee” aan de voet van de heuvel. Deze rots straalde energie, kleur en materie uit. Ik neem samen met Jos en Gertie de tijd om er even bij stil te staan. Wat verder vraag ik aan Jos om uitleg over de verschillende houten beelden op het grasperk. Deze zijn gemaakt door kunstenaar Serge Verheugen samen met bezoekers en hout uit het Bos. De Beeldengroep Family Ties fascineerde mij. Aangespoord door Jos hijs ik mij op zo’n houten paard. Dat is wel echt hoog hé Jos?! Zo komen wij terug bij de bevoorrading. Overheerlijke Honingkoekjes, chocola, muesli en cola aangereikt door Flora en Jannet doen wonderen. Jos heeft mij ondertussen verlaten. Brain en Horst heb ik onderweg nog een Hart onder de riem gestoken. Even voor het ingaan van de laatste ronde zie ik twee mensen van onze groep. Bij hen aangekomen merk ik dat Brigit wordt ondersteund door Jos Stolk. Brigit is gestruikeld en vol op de knieën terecht gekomen. Einde race jammer genoeg. Annemarie zet er ook een flinke wandelpas in. Ze schrikt als ik haar plots op de nek val. In de laatste ronde verwachte ik Chris en Mark nog uit de achtergrond maar het mocht niet zo zijn. Gedreven door de natuur en zoveel afwisseling, en nog een slok water van het fonteintje op de heuvel, blijkbaar door weinigen opgemerkt, daal ik de heuvel af om de laatste kilometers in te gaan. Voor mijn doen mooie tijd, 4:50 uur. De verdiende Medaille wordt omgehangen door Francis zo kan er worden geklonken op de vriendschap en de mooie afloop. Ondertussen is de prijsuitreiking geweest en gaan wij voor de traditionele duik naar de Bosbaanvijver. Ineens wordt ik geroepen. Mark en Chris komen naar de aankomst gelopen en terwijl zij zich nog te goed doen aan de bevoorrading tafel gaan wij met een gezamenlijke sprong de Bosbaanvijver in om de toch pijnlijke spieren een deugd doende afkoeling te geven. Eheum… ik durfde niet te springen, ik ben er in gegleden. Opgefrist kom ik terug bij mijn metgezellen. De vrienden hebben er een uitloopmarathon van gemaakt. Vanwege de veel achter elkaar gelopen marathons een goed idee. Terwijl wij afscheid nemen van Micha, want Micha moet nog met de Velo naar Limburg, gaan wij samen naar het terras van Café De Bosbaan. Hier komen wij terecht bij Els en Jacques Vandewal en wordt er nog duchtig nagepraat met de nodige Trappist Westmalle op het terras van de Bosbaan lekker in het zonnetje. Toch voor mij en Jacques, wij zijn geen Bob vandaag. Iedereen heeft wel een ander verhaal maar ook de politiek wordt uitvoerig uit de doeken gedaan want morgen is het kiezen geblazen in België. Francis is ondertussen terug volop in de weer met de nodige opvang van de laatste deelnemers, de meisjes met de opkuis van de bevoorradingspost. Een Gelukkige organisator kan nu de boog ontspannen. Met een gemeende Dank U Wel voor deze mooie Belevenis nemen wij afscheid . Op de terugreis richting Grobbendonk, Lokeren en Overpelt worden de nodige nieuwe plannen gesmeed zodat wij reeds met goede moed samen uitkijken naar de volgende 42,195 km. Zaterdag 24 mei 2014, een dag die ik niet snel zal vergeten.
Jannet Lange:
Vorig jaar oktober ontving ik van Francis een uitnodiging om samen met hem en nog een heleboel andere VIP’s zijn 200e en laatste marathon te komen lopen, de Vrienden Bedankt Marathon. Mijn eerste reactie was: belachelijk dat hij gaat stoppen! Dat doe je toch niet? Maar nadat ik zijn aangekondigde afscheid een beetje had laten bezinken en zijn uitleg had gehoord kon ik het me ook wel voorstellen. Natuurlijk meldde ik me meteen aan want ik was nog niet vergeten hoe leuk de Bosbaanmarathon was die we in augustus hadden gelopen. We hoefden alleen sportschoenen (moet wel lukken want die zitten bijna standaard aan mijn voeten) en een goed humeur (lukt ook wel als je wat leuks gaat doen) mee te nemen. Inschrijfgeld was weer gratis en voor niks. Al snel stonden er 12 VIP-meisjes en 50 VIP-jongens op de deelnemerslijst en ook bijna allemaal stonden ze aan de start. Het leek wel een reünie. Aan de start jongeren, iets ouderen, hardlopers, langlopers, veellopers, reislustige lopers, nog steeds lopenden, niet meer lopenden en allerlei combinaties hiervan. Maar wel allemaal mensen die Francis een warm hart toedragen. Zonder iemand tekort te willen doen, wil ik één persoon met name noemen. Dat is Vincent Schoenmakers. Vroeger voor mij een bron van frustratie want overal waar wij elkaar tegenkwamen versloeg hij me. Als ik ook maar een beetje in zijn buurt kwam wist hij altijd nog een versnelling te plaatsen waarmee hij me het nakijken gaf. Vincent is inmiddels gestopt met het lopen en sindsdien hebben wij goed contact. Hij is één van de weinigen die precies weet wat mijn loopplannen zijn. En hij is ook altijd diegene die me voor de start een succesmail stuurt. En dat is hij in al die jaren nog niet één keer vergeten. Dus, Vincent, bij deze nogmaals bedankt daarvoor. Voor de start wordt er natuurlijk een groepsfoto genomen en krijgt Francis cadeaus aangeboden. Dit was zijn 200e marathon en zoals gezegd stopt hij er nu mee. Zelf zet hij ook nog wat mensen in het zonnetje en één van die mensen ben ik. Eind april liep ik mijn 250e marathon en ik zeg altijd dat ik het niet vier en dat ik het niet belangrijk vind maar nu ik ermee gefeliciteerd wordt en zelfs nog een bokaal krijg voor die nummer 250 vind ik het toch erg leuk. Die bokaal heeft een mooi plekje in mijn huis gekregen. Het parcours van vandaag is echt supermooi. We mogen vijf rondes door het Amsterdamse Bos lopen, langs het water en door de bossen. Het is zelfs een klein ultraatje want we lopen 43 km en om het extra leuk te maken zitten er ook nog twee heuveltjes per ronde in. Over mijn marathon kan ik kort zijn: de eerste ronde liep ik te hard, de tweede ronde liep ik veel te hard, de derde ronde was op het tempo zoals de gehele marathon had gemoeten, de vierde ronde was er eentje met stijve kuiten en de vijfde ronde was er eentje waarbij ik de grond van naderbij bekeken heb en waarna ik volledig inkakte. Maar ik heb me helemaal suf genoten en daar ging het vandaag om. En dat ik gevallen ben leverde me een paar stoere schaafwonden op waarbij het bloed van been en elleboog stroomde. Echt een bloedbad! Als je niet snel bent moet je wat anders verzinnen om op te vallen dus ik overdrijf hierbij wel een ietsiepietsie. Francis schrok er wel van want hij had geen rekening gehouden met een gevallen vrouw. Ik zou niet weten hoe je hier rekening mee had moeten houden dus maak je er niet druk om Francis. Ik ben in staat om over een grassprietje te struikelen. Komt gewoon omdat ik mijn voeten niet optil. En nu de wonden schoon zijn gemaakt en er een flinke klodder Sudocrem op zit ziet het er allemaal ook lang zo stoer niet meer uit. Francis bedankt voor de zeer geslaagde en gezellige dag. Francis bedankt dat je jouw 200e marathon hebt willen delen met ons. Francis bedankt dat ik erbij mocht zijn als één van de VIP-meisjes. Francis bedankt voor voor de mooie bokaal die ik mocht ontvangen voor mijn 250e (ultra)marathon. Francis bedankt voor het certificaat en de originele en mooie medaille die we allen mochten ontvangen. Francis bedankt! Je bent nu gestopt met het lopen van marathons maar ik hoop dat we elkaar nog eens ergens tegen gaan komen. En mocht je ooit plannen hebben voor weer zo’n mooie marathon dan hoop ik dat ik ook weer een uitnodiging mag ontvangen. Het ga je goed en vast en zeker tot ooit!
Frans Woerden:
Bedankt Francis en Jos Cornelissen voor het organiseren van de Vrienden Bedankt Marathon. De rondjes door het bos waren een stuk zwaarder dan vorig jaar maar waren zeker de moeite waard om te lopen. Gefeliciteerd met je 200e (en voorlopig) laatste marathon. Je hebt gelijk dat je niet kost wat kost marathons wil blijven lopen en daarom op je hoogtepunt gaat stoppen. Nog veel plezier in je verdere sportloopbaan en dat ik je misschien toch nog wel eens tegenkom.
259
Chris Spooren:
Een fantastische ervaring om op deze manier onder vrienden een marathon te lopen. De locatie was uniek, de groene long van Amsterdam. Ik wist niets van dit bestaan. Niet alleen het parcours was uniek maar ook de ontvangst en het opvolgen, ronde na ronde, gaf ons een fijn gevoel. Laat ons zeker niet het werk van de meisjes vergeten, de uitgebreide bevoorrading die altijd even vriendelijk werd aangeboden. “Vrienden Bedankt Marathon” een prachtig initiatief, enig in dit soort. Enorm veel dank hiervoor en een dikke proficiat.
Jos Broersen:
Bedankt voor de prachtige dag, de mooie route, het mooie weer, de leuke sfeer met al die gezellige loopvrienden, de geweldige verzorging, de mooie medaille en oorkonde maar vooral de vriendschap en aandacht die we van jou mochten ontvangen. Ik hoop je toch nog wel eens te ontmoeten tijdens een mooie loop.
Micha Havreluk:
Francis, het was een hele eer en genoegen om aanwezig te zijn geweest op dit uniek hardloopfeest. Prachtig parcours om en bij de Amsterdamse Bosbaan, en prima organisatie! Elke loper kan slechts dromen van zulk een afscheid. We gaan je missen. Nogmaals dank voor de fijne hardloopdag daar in het Amsterdamse bos. Wegens drukke dagen, heen en weer gereis tussen Genk en Amsterdam en dan de voorbereiding van de trouwerij … geen tijd overgebleven voor een artikel maar ik ga volgende week wel in retro een algemeen beschouwend artikel schrijven voor Ultraned waar ik hoofdzakelijk jouw speciale marathon in verwerk en de schare aan oude narren en andere hardlopers die eraan deelnamen aan de orde laat komen. Het ga je verder goed, en hopelijk tot ziens ergens.
Willem Kramer:
Wat een geweldig leuke dag was het weer rond de Bosbaan. Dit keer niet het bekende rondje van 5 km rond de Bosbaan maar een iets ruimere ronde van 8,6 km. Een mooiere ronde, maar ook zwaarder. Er zat een flinke klim in, altijd leuk voor de afwisseling. Ik hou er wel van, zo’n stukje klimmen, houd je scherp en steeds weer een punt om naar uit te kijken in de ronde. Verder veel leuke bruggetjes en mooie uitzichten op water dit keer. Het was een soort reünie voor de veel-marathonlopers, bijna alle bekende gezichten waren er. Het was dan ook nog veel drukker dan de vorige keren en wat dat betreft denk ik wel fijn voor de dames van de ronde telling dat er maar 5 rondes te tellen waren in plaats van 8. Ze hadden het er druk mee maar hebben het weer uitstekend gedaan! Het was allemaal weer perfect geregeld. Grote hulde voor allen die hebben bij gedragen aan de organisatie. Eigenlijk was ik van plan deze dag maar 3 rondes (25 km) te lopen, omdat ik na mijn 150e marathon, onlangs gelopen, heb besloten te stoppen met langere afstanden te lopen dan de halve marathon. Maar het was zo gezellig vandaag en na 2 stroeve eerste rondes kwam ik in de 3e ronde pas een beetje op gang. Ik vond het zonde om deze gezellige dag zo snel al te moeten verlaten en besloot om nog een ronde door te rennen en dan de laatste ronde ontspannen afwisselend te wandelen, te rennen, en nog de nodige foto’s te maken. En zo stiekem toch nog een marathon gelopen, nu toch echt de laatste! Het was dus weer een super gezellige dag. Leuk om iedereen nog een keer te zien! En aan het eind nog een mooie medaille en een mooie oorkonde, wat wil je nog meer? En dat terwijl ik vooraf al een beker van Francis had gekregen voor mijn 150e marathon. Zo kwam ik met 3 aanwinsten thuis dit keer, een ongekende weelde. Francis, gefeliciteerd met je 200e en bedankt voor alle super goed geregelde Wilde Marathons en voor de gezelligheid tijdens de nodige kilometers onderweg bij andere marathons. Je Wilde Marathons waren steeds weer een feestje! Ik hoorde geruchten dat er misschien toch nog weer een nieuwe gaat komen. Wie weet….. Dan loop ik graag weer een halve mee!
Els Aelbers:
Met veel plezier heb ik ervan genoten om één van jou VIP’s te mogen zijn. Een mooie marathon lopen in een mooie omgeving, en dit samen met vele van jouw marathonvrienden. Met nog meer plezier heb ik deze avond nog eens genoten van je mooie en uitgebreide verslag. Bedankt dat ik erbij mocht zijn. Ik vond het super!
Wilma Dierx:
Wat een feest als iemand met zoveel liefde de renners in de gelegenheid stelt om dat te doen waar die verliefd op is, op hardlopen. En als je dan na elke ronde met zoveel aandacht wordt onthaald, elke ronde, keer op keer, weer en weer, dan kan ik maar één zin bedenken: Cherry Francis, MERCI BEAUCOUP. Hier zit een gelukkig mens, dankzij jullie.
Kees van den Berg:
Zaterdag 24 mei. Om ongeveer kwart over 9 was ik aanwezig. Je proefde meteen de ontspannen en gezellige sfeer hoewel de 200 marathon jubilaris een beetje nerveus was. Na het maken van de groepsfoto’s gingen we om even na 11 uur van start. De jubilaris heeft kennelijk een oog voor een mooie omgeving. Het was echt een mooi parcours. Misschien wel pittig met de vele bruggetjes en een paar stukken vals plat. Ik liep lekker in de 1e ronde. In de 2e ronde was ik toch eventjes verdwaald. Dom, gewoon een pijl niet gezien. Eenmaal terug op het parcours liep ik met een paar andere lopers mee. Dat ging in een lekker tempo maar eigenlijk voor mij veel te snel. In de 3e ronde kreeg ik het moeilijk. Het tempo ging omlaag. Ik leek wel een slak. Vorig weekend had ik in Krakow de marathon gelopen. Misschien had ik niet alleen de vermoeidheid van dit weekend in de benen maar ook de Poolse bieren en de Poolse wodka. In de 4e ronde moest ik al gauw aan de wandel. Tja, wat moet je dan? Toch maar doorgaan met wandelen, ook in de 5e ronde, want ik wilde deze speciale marathon wel uitlopen. Op gegeven moment was ik weer helemaal uitgerust en heb ik de laatste 2 kilometer weer gedribbeld. Eindelijk, het zat erop. Francis hing de medaille om mijn nek en ik was toch supertrots om deze marathon gelopen te hebben. Na het glas bubbels trok ik een droog shirt aan en dan richting terras om een biertje te drinken. Op het terras hoorde ik mijn naam al roepen. Daar zaten meer deelnemers uit te blazen en te genieten van een drankje. Iedereen droeg met trots de speciale medaille. Maar waar was mijn medaille? O ja, bij het aantrekken van een droog shirt had ik de medaille even afgedaan. Ik snel terug naar Francis en gelukkig: onze jubilaris had mijn medaille al gevonden. Ik snel weer terug naar het terras en daar hoorde ik terecht de opmerking dat er meer Olympische medailles zijn dan Vrienden Bedankt Marathon medailles. Mijn medaille is een mooie herinnering aan een speciale dag. Iedereen bedankt voor jullie gezelligheid en sportiviteit en Francis nog bedankt voor je uitnodiging. En natuurlijk is er geen marathon zonder goede verzorging. Wat zeg ik? Een goede verzorging? Gewoon perfect. Dat zou je bij iedere marathon wel willen. Dan volgt het afscheid en de rit naar huis. Sommigen van jullie zie ik misschien weer bij de Roparun. Tot dan en de anderen tot gauw.
Sie haben eine lange Reise von Hamburg nach Amstelveen gemacht.
Vielen Dank, dass Sie heute da waren, den 24. Mai 2014.
Herzlichen Glückwunsch, Sie haben wieder eine klassische Marathon gelaufen.
Ihre Anwesenheit hatte dieser Tag extra Glanz gegeben.
Eine gute Heimreise nach Hamburg.
Hoffentlich auf Wiedersehen lieber Freund. Francis.
1. 4:13:26 Jannet Lange
2. 4:23:00 Sabine Luijken (Germany)
3. 4:24:00 Gertie Theunissen
4. 4:27:00 Petra Domhof
5. 4:30:00 Els Annegarn
6. 5:33:57 Marjo Dierx
7. 5:33:57 Wilma Dierx
8. 5:09:39 Els Aelbers (Belgium)
9. 7:42:55 Annemarie Muetze-Hosli
Jongens
1. 3:18:35 Frans Woerden
2. 3:39:00 Nitish Zuidema
3. 3:44:00 Jan Nabuurs
4. 3:56:48 Wim Hogentoren
5. 3:58:47 Bennie de Vries
6. 4:12:00 Peter van Wouwe
7. 4:14:15 Bob Bock
8. 4:22:33 Theo Slump
9. 4:23:00 Johan Luijken
10. 4:23:02 Sjoerd Slaaf
11. 4:26:25 Lex de Boer
12. 4:27:00 Wouter Rouwhorst
13. 4:29:38 Gerik Mik
14. 4:29:58 Rudy van der Heyden
15. 4:48:38 Jos Cornelissen
16. 4:48:38 Herbert Kunst
17. 4:50:00 Louis Hufkens (Belgium)
18. 4:59:00 Rui Cabral
19. 5:04:26 Mark van Bogaert (Belgium)
20. 5:04:26 Chris Spooren (Belgium)
21. 5:04:30 Brian Mills (Great Britain)
22. 5:09:30 Micha Havreluk (Belgium)
23. 5:09:30 Willem Kramer
24. 5:09:39 Jacques Vandewal (Belgium)
25. 5:11:00 Jos Broersen
26. 5:12:00 Anton Schuurman
27. 5:33:31 Jack van de Sande
28. 5:48:30 Hans Kleinekoort
29. 5:52:00 Kees van den Berg
30. 5:58:58 Willem Muetze
31. 5:58:58 Alex Wijsman
32. 9:47:28 Horst Preisler (Germany)
Brigit Schelle
Jos Stolk
Albert Meijer
Hans Buis 2 ronden 17,12 km
Jos Hopman
Vincent Schoenmakers
Herman Euverman
Gijs Honing
Tobias Lundgren (Sweden) 1 ronde 8,56 km
Berry Cornelissen-Tielbeke
Ronald Kwint
Dick van Es
Francis Spoelstra
Gemist
De volgende 22 VIP genodigden konden er vandaag niet bij zijn en werden gemist:
Theo de Jong
Mo Idrissi
Leny Hochstenbach
Simon Blok
Jet Klomp
Jack Hendrickx
Lianne Van Avesaath
Toon van Vlimmeren
Johann Spieker
Jürgen Lehmann
Lydia Doornbos
Esther Devilee
Vanessa Henneman
Regina van Geene
Nico Modderkolk
Lieve Verberckmoes
John Ossendorp
Henri Thunissen
Henk Sipers
Dave & Linda Major
Mildred Haans
De drie deelnemers die zich wegens een sterfgeval moesten afmelden veel sterkte toegewenst.
Bedankt:
Mijn partners, Jos Cornelissen, Annemarie Muetze-Hosli, Willem Muetze, Cisca Wijsman, Alex Wijsman, Hans Kleinekoort, Rui Cabral, Grand Café De Bosbaan, BMW Nederland, Firma Letterop, Firma Bleyweert
AFTER PARTY
THE DAY AFTER
